Ken jij dat ook? Iemand is iets aan het vertellen en in plaats van rustig te luisteren, gaat jouw eigen hoofd ook al weer "aan" en ben je vaak drukker bezig met hoe jij wilt reageren dan dat je luistert. 
Andersom gebeurt dat natuurlijk ook en dat merk je, waardoor je vaak harder of sneller gaat praten, of helemaal maar niks meer zegt ......

Écht luisteren is voor de meesten van ons erg lastig!
Terwijl dit nu juist zo belangrijk is om van ego naar ziel te gaan. Van ik naar wij, en van tegenstellingen naar overeenkomsten.

Ik heb er weer een mooi verhaal over

De Bekentenis

Enkele jaren geleden stond er in de kranten een bericht over Thaise monniken die betrokken waren bij een reeks schandalen. Monniken hebben de gelofte afgelegd om celibatair te leven. In de traditie waartoe de monnik over wie dit verhaal gaat behoorde, mag er geen enkel lichamelijk contact zijn met vrouwen. Er waren monniken die zich niet aan deze regel hadden gehouden. En omdat kranten alleen maar goed verkopen wanneer er ook nare en sensationele dingen in staan, leverde het gedrag van deze monniken natuurlijk stof voor een interessant verhaal. Dat de overgrote meerderheid van de monniken zich wel aan de regel hield, interesseerde de krant uiteraard niet.

Onze monnik die in Thailand heel bekend en zeer geliefd was, vond het hoogste tijd dat ook hij zijn bekentenis aflegde.
Tijdens een toespraak die hij voor driehonderd mensen moest houden, verzamelde hij moed en zei: "Ik moet u iets bekennen. Het valt me niet gemakkelijk om het te zeggen.
Jaren geleden ......," hij aarzelde even toen hij de gespannen en verontruste gezichten van de toehoorders zag, "..... beleefde ik de gelukkigste uren van mijn leven."
Weer onderbrak hij, keek naar de reactie van de mensen en vervolgde:  "Toen doorbracht ik de gelukkigste uren van mijn leven in de armen van een gehuwde vrouw."
Het was eruit, hij had zijn bekentenis gedaan.
Hij ging verder: "We omarmden, streelden en kusten elkaar."
De monnik liet zijn hoofd zakken en keek naar de grond. Hij kon de ontsteltenis voelen toen de mensen hun adem inhielden.
Velen sloegen hun hand voor de mond en mompelden: "O nee, toch niet ook onze monnik!"

Hij zag uit zijn ooghoeken enkele mensen richting uitgang lopen om waarschijnlijk nooit meer terug te komen. Toen hief hij zijn hoofd, keek een moment lang aandachtig naar zijn publiek en glimlachte. Nog voordat iemand de ruimte had verlaten zei hij: "Deze vrouw was mijn moeder. Ze was getrouwd met mijn vader en ik was haar baby. In haar armen doorbracht ik de gelukkigste uren van mijn leven."
De toehoorders haalden opgelucht adem en moesten hard lachen.

De monnik zei met luide stem in de microfoon: "nu lachen jullie opgelucht, maar begrijpen jullie ook op welke manier jullie geluisterd hebben?"

Als we beginnen te luisteren met ons Hart in plaats van ons Hoofd, verandert onze hele wereld en wordt ze zachter.

Met onze intentie en Bewustzijn kunnen we leren om te luisteren en reageren vanuit ons Hart.

Dan voelen we de verbondenheid met elkaar, die we zo hard nodig hebben om gezamenlijk de Shift te kunnen maken.

Oefening

Jij kan heel eenvoudig beginnen te oefenen met écht luisteren, door een vriend/vriendin te vragen je over zijn/haar leven op dit moment te vertellen.

Probeer dan gedurende 10 minuten of langer te luisteren zonder verbaal te reageren, suggesties te doen of te brainstormen over oplossingen.

Adem in plaats daarvan naar je hart en je buik, luister en voel in plaats van te denken. 

Als je dit doet, zal je merken dat het veel gemakkelijker is om je te identificeren met de gevoelens die je vriend deelt. Om je écht te verbinden!

Je zult waarschijnlijk ook merken dat je vriend/vriendin zich meer openstelt, dieper gaat en voelt dat er echt naar hem/haar is geluisterd.

Ik wens je deze week heel veel "luisterplezier" en verbinding!