Lemurië was heel lang geleden, nog voor de tijd van Atlantis, een spiritueel paradijs op aarde, een zeer hoog ontwikkelde beschaving die volledig in eenheid leefde met alles om zich heen.

Zo’n 900.000 jaar geleden werd Lemurïe gesticht door sterrenmensen,  van Sirius, op een groep eilanden in de Grote Oceaan.

Lemurië wordt ook wel het land van “Mu” genoemd wat moederland betekent en het lag in de stille oceaan. Het huidige Hawaï en o.a. Tahiti zijn oude bergtoppen van Lemurië.

De Lemuriërs leken in het begin totaal niet op de huidige mens. Ze hadden bv geen ogen, alleen een 3^e oog, waarmee ze communiceerden en gevoelens oppikten. In de loop van vele tientallen duizenden jaren ontwikkelden zij zich tot min of meer de huidige mens.

Het was een ideale samenleving, volledig in afstemming en verbinding met de Bron.

Een vreedzaam volk. Hun landen waren groen, mooi en vol leven. De Lemuriërs waren gelukkig, en hun levens waren gevuld met liefde, vrede en harmonie. Iedereen deed het werk waar zij van hielden, en wat ze leuk vonden om te doen.

Dit was mogelijk omdat ze de Universele Wetten begrepen die er voor zorgden dat ze door middel van gedachten en intenties die zaken creëerden die ze nodig hadden in hun levens.

Het was makkelijk voor hen, en ze kenden niet de strijd om te overleven. Moeder Aarde was heilig voor hen en ze deden niets wat haar schade zou kunnen toebrengen, omdat er geen enkele reden was om dat te doen.

Ze leefden vanuit wijsheid en begrepen dat alles energie is en dat de wereld zoals wij die kennen, een beeld is van onszelf, onze innerlijke gedachten en onze overtuigingen.

Niets is zeker, niet is vast, want energie is altijd in beweging, aan verandering onderhevig, aan het creëren.

De Lemuriërs wisten dit en ze begrepen dat tekorten en beperkingen illusies zijn die door onszelf zijn gecreëerd. Voor de Lemuriërs was alles in harmonie, verbonden en energie stroomde altijd naar en door hen, en van daaruit weer terug naar de Bron.

De tijd van Lemurië zijn onze vroegste herinneringen van ons bestaan op de Aarde. Het was een gouden tijd, het paradijs of de tuin van Eden. 

Het bewustzijn was overwegend intuïtief en vrouwelijk.
Voor vele vele duizenden jaren.

Maar toen de laatste Gouden Periode van Lemurië ten einde liep, viel de wereld steeds verder in de duisternis.

De Atlantiërs hadden een samenleving die veel meer gebaseerd was op technologie. De Lemuriërs zagen het gebruik van technologie niet als iets slechts, en ze erkenden zelfs dat een deel nuttig was en is, maar ze waren niet afhankelijk van technologie om te overleven, of bij hun manier van leven.

Hun technologie had en heeft een organische basis. Het vervuilt niet de aarde, maar het recyclet energie om leven en schoonheid te creëren. De Elementen van de natuur waren de basis voor de Lemurische technologieën.

De Atlantiërs werden ondertussen echter steeds meer geobsedeerd door de technologie. En degenen die de technologie in handen hadden, domineerden alle anderen.

De hoge spirituele waarden die tot zeer overvloedige en prachtige samenlevingen hadden geleid, bezweken aan ambitie, macht en hebzucht.

Lang voor de definitieve vernietiging begrepen de Lemuriërs dat de planeet door een donkere tijd zou gaan. In plaats van de duisternis achter zich te laten, kozen ze ervoor om hun zeer geavanceerde technologie en kennis te gebruiken om steden en netwerken in het binnenste van de aarde te bouwen.

De Kristalstad was het eerste wat door de Lemuriërs veilig werd gesteld door het te laten zinken en vervolgens onbereikbaar te maken voor de machtsbeluste Atlantiërs.

De Kristalstad is gemaakt van Lemurische Kristallen met een zacht roze gloed. Ze zijn glashelder en mooi en nemen de vorm aan van een trap, de trap naar de hemel en verlichting. De vloeren zijn glad, net als sommige plafonds. De wanden van gebouwen zijn gemaakt van kleinere Lemurische Kristallen die zijn samengevoegd.

Alles is harmonie, vrede en liefde, sommige kristallen genereren zelf licht en anderen zenden pure frequenties uit van pure liefde en heling.
En alles wat nodig is, is aanwezig en komt van de Natuur. Alle energieën worden hergebruikt.

Dan is er ook nog Telos. Telos is een Lemurische lichtstad in het binnenste van de aarde, de Holle Aarde onder Mount Shasta in Californië. Deze lichtstad wordt bestuurd door een Raad van Twaalf Opgestegen Meesters en hogepriester Adama.

De bewoners van Telos zijn hoogontwikkelde wezens, die ons als oppervlaktebewoners graag willen ondersteunen op onze weg naar Verlichting.

Toen de Atlantiërs, zo’n 23.000 jaar geleden kwamen om Lemurië te veroveren, waren de meeste Lemuriërs al gevlucht. Het hele eiland werd vernietigd en zonk naar de bodem van de Pacific.

Sindsdien bestaat Lemurië onder de Aarde in een andere dimensie, niet zichtbaar voor onze ogen.

Ze namen alle nodige maatregelen om de Liefdesfrequenties te bewaren en deze weer naar boven te laten komen op het moment dat de mensheid en Aarde daar klaar voor zouden zijn met als doel om weer te gaan leven vanuit van onvoorwaardelijke liefde, vrede en harmonie.

Dit zou hun thuis zijn totdat de mensheid er klaar voor was om opnieuw kennis met hen te maken. Want zij wisten lang geleden al dat het tijdperk van Licht en verlichting zou terugkeren.

En zij staan klaar om ons daarbij te helpen. Om hun manier van leven, wijsheid, schoonheid, liefde, zuiverheid, harmonie en licht met ons te delen.

Die tijd is nu gekomen!
Er komt nu steeds meer informatie naar boven om ons en de aarde heling, vrede en harmonie te brengen.

Niet zo gek dus dat er steeds meer mensen zijn die zich met de energie verbonden voelen en dat er ook steeds meer herinneringen naar boven komen die ons de weg van Licht en Liefde laten zien.

Zou jij je ook graag weer willen verbinden met deze liefdevolle energie van Lemurië?

Ga dan met ons mee op Retraite in Sardinië: